Onlangs heb ik een bezoek gebracht aan het Kootwijkerzand, een enorme zandvlakte en tevens het laatste Nederlandse leefgebied van de kleine heivlinder. De populatie van deze vlinder bestaat naar schatting nog maar uit minder dan 100 exemplaren en staat daardoor op het punt te verdwijnen. Desondanks had ik twee jaar geleden totaal geen moeite om ze te vinden, toen had ik er een stuk of 10 gezien! Dit jaar was ik echter wel wat later in de vliegtijd van de kleine heivlinders, dus het was maar de vraag of het zoeken me deze keer net zo makkelijk af zou gaan… Gelukkig bleek dat inderdaad het geval te zijn: al vrij snel had ik er een paar gevonden. Met hun grijsbruine vleugels zijn het geen bijzonder mooie vlinders, maar het opvallende oogvlekje op de vleugel vind ik toch altijd erg leuk om te zien!
De (gewone) heivlinder, ook een vrij schaarse vlinder in ons land, vloog ook nog volop rond in dit gebied, in veel grotere aantallen dan zijn kleine broertje. Deze vlinders bleken behoorlijk territoriaal te zijn: op een gegeven moment waren er zelfs twee mannetjes aan het vechten om te bepalen wiens territorium mijn spijkerbroek was! Hieronder ter vergelijking een (gewone) heivlinder, deze heeft duidelijk veel meer contrast op de vleugels.
Natuurlijk kon ik het ook niet laten om nog even wat met de bloeiende hei te doen. Allereerst een viervlekwielwebspin die bezig was een prooi te verorberen. Omdat de zon inmiddels was gaan schijnen, heb ik de spin in de schaduw gezet, om zijn echte, prachtige kleuren op de foto te kunnen tonen zoals ik die zag.
Een ander beestje dat regelmatig op de hei ging zitten was de kleine vuurvlinder. Dit is een van die mooie vlinders waar ik nooit genoeg van zal krijgen!
Eigenlijk is dit het wel voor dit bericht, maar bij de nabijgelegen Leuvenumse Beek, een klein bosbeekje op de Veluwe, had ik ook nog een paar leuke foto’s gemaakt. Ik was in een creatieve bui (o jee) en heb een paar vrij abstracte foto’s gemaakt, beide met behulp van de stroming van de beek. In de eerste foto heb ik door middel van een wat langere sluitertijd de bijzondere patronen weergegeven die ontstaan door de golfjes in het water.
Voor de tweede foto heb ik een groepje paddenstoelen op een boom als onderwerp genomen en gebruik gemaakt van de weerspiegeling van het water. Rechts onderin wordt die weerspiegeling vervormd door de stroming van de beek.
Geen dieren natuurlijk, maar ik vond de foto’s wel leuk geworden en wilde ze graag even laten zien!
Quinten. Ik bewonder je geduld om zulke mooie en bijzondere foto’s
te nemen. Je vroege opstaan loont.
Ik ben trots op je.
Opa.