Een bezoekje in juni aan de Eifel is voor mij inmiddels bijna een jaarlijkse traditie aan het worden. Drie keer in de afgelopen vier jaar. En niet zonder reden, het is er altijd feest! Overal vlinders, libellen, orchideeën! En dan niet alleen de algemene, maar juist ook soorten die we in Nederland niet of niet meer hebben. Een klein stukje over de grens, een wereld van verschil! In twee blogjes zal ik jullie laten meegenieten van het weekend dat studiegenoot Quiniver en ik daar hebben doorgebracht. Een bijzonder mooi weekend waarin we ruim 40 soorten dagvlinders en veel ander natuurschoon hebben aangetroffen!
Ons weekend begon op vrijdagavond op de Schlangenberg vlakbij Aken. Direct na het tentamen van die middag waren we vertrokken uit Wageningen, en om onze tijd optimaal te benutten, besloten we daar voor het donker nog even naar rode vuurvlinders te zoeken. Uniek aan dit gebied is het hoge zinkgehalte van de bodem, waardoor er kenmerkende zinkflora groeit. Een van deze unieke planten is de zinkblaassilene, in uiterlijk niet te onderscheiden van blaassilene, maar toch betreft het echt een andere ondersoort!
Uiteraard waren ook de rode vuurvlinders net als vorig jaar weer in groten getale aanwezig. Dit slapende exemplaar hing er zó mooi bij, die moest natuurlijk even op de foto!
Ook het meest beroemde plantje van de zinkflora groeit volop op deze oude zinkmijn: het zinkviooltje. Er stond één eenzaam plantje bovenop een rotsblok, dus dat gaf mij een leuke voorgrond om mee te werken.
Twee vlinders die hier ook veelvuldig rondvlogen waren het dwergblauwtje en het klaverblauwtje. Eigenlijk is de eerste qua uiterlijk een soort kleine versie van de tweede, dus daarom heb ik alleen een klaverblauwtje gefotografeerd. Niet dat dat hier veel uitmaakt, een silhouet ziet er bij de meeste blauwtjes toch hetzelfde uit.
En -hoera!- hooibeestjes, mijn favoriete vlinders! In dit geval ging het om de tweekleurige, die in Nederland niet voorkomen, dus dat maakt het natuurlijk nog eens extra speciaal. Ik heb gekozen voor een wat saaie close-up, maar dat maakt me niet uit, op deze manier zijn de prachtige vlindertjes wel het best te bewonderen!
En met die foto was er een eind gekomen aan onze eerste avond. Daarna was het tijd om in het pikkedonker in de mist op smalle landweggetjes te verdwalen. Gelukkig lukte het om de accommodatie, verstopt in een klein gehuchtje, te vinden en een goede nacht uit te rusten van de zware week. De volgende dag stonden er vier gebieden op het programma, allereerst de nabijgelegen Mäuerchenberg waar we hoopten op de veld- en steppeparelmoervlinder. Bij aankomst was alles nat en vloog er nog niks. Een beetje speuren in het gras leverde nog niet zoveel op, behalve deze mooie nachtvlinder: het vals witje.
Wat verder opviel, was de enorme hoeveelheid orchideeën die op deze plek in bloei stond: vliegenorchissen, grote muggenorchissen, grote keverorchissen, bergnachtorchissen… Maar het allermooiste vond ik toch wel de hommelorchissen met hun heerlijke zachte kleuren!
Toen we wat verder liepen, begon de zon voorzichtig achter de wolken vandaan te gluren en kwam het veld plotseling tot leven! Overal vlinders! De eerste (en achteraf ook enige) veldparelmoervlinder liet zich snel even zien, maar was ook bijna net zo gauw weer verdwenen. Helaas dus geen goede foto… Wel kon ik losgaan op een andere schoonheid die zich in dit gebied bevond: het groot geaderd witje. Rustend op een margriet, wat wil je nog meer?
Ook moest er even gestopt worden bij een groep sleedoorns waar wat pruimenpages rondvlogen. Ook weer zo’n geinig beestje dat op bloemen constant blijft draaien en eigenlijk nooit stil gaat zitten. Lastiger dan veel andere vlinders voor de fotograaf, maar ach, ik hou wel van een uitdaging!
Ook de gewenste steppeparelmoervlinders kwamen nog een paar keer voorbij, maar hele geweldige foto’s heb ik niet kunnen maken. Dan maar geen steppeparelmoervlinder op de site… Gebied twee van de dag was het Wirfttal, een beekdal waar maar weinig over te vinden is op internet en waarvan we dus niet zo goed wisten wat we konden verwachten. Het duurde even voor we een pad hadden gevonden, maar toen kwamen we ook wel terecht in een prachtig beekdalletje. Ik besloot me hier even niet op de vlinders te richten, maar op een gevlekte orchis langs het pad. Ik had wel behoefte aan een licht en wat abstract plaatje!
Een leuk vlindertje dat we op een breed bospad tegenkwamen, was het bont dikkopje. Toen die vlak voor een varenblad ging rusten, greep ik mijn kans om deze foto te maken. Ik ben er behoorlijk blij mee!
Even later liepen we het bos weer uit en kwamen we terecht in een van de mooiste bloemenvelden die ik ooit heb gezien: overal vlinders! Vooral de verse rode vuurvlinders sprongen erg in het oog, dus heb ik ook nog een foto met open vleugels gemaakt.
En met deze foto komt er een eind aan onze wandeling in het Wirfttal en aan dit blogje! Volgende week neem ik jullie mee naar het Rohrvenn, Blankenheim en het Perlenbachtal, waar we nog veel meer spectaculaire soorten hebben gevonden!
Zo Quinten, je hebt je hart weer kunnen ophalen! Het is allemaal weer zooo mooi om te zien en te lezen.